1+1+1 =1

Dobiegł końca niemal całoroczny projekt teatralny organizowany przez Osiedlowy Dom Kultury w Jeleniej Górze, który odbywał się pod nieco tajemniczym tytułem: 1+1+1 = 1. Partnerem projektu był Dom dzieci i młodzieży Větrník z Liberca.

W ramach projektu odbyły się, aż dwa festiwale: 21. Dziecięco-młodzieżowe konfrontacje teatralne TEATRRRAŁKI i pierwsza edycja festiwalu JEŠTĚDYVADLO w Libercu, którego organizatorzy nie kryją, że jeleniogórskie TEATRRAŁKI, w których uczestniczą od lat były dla nich prawdziwą inspiracją przy tworzeniu własnego wydarzeni. TEATRRRALKI to jeden z największych festiwali teatrów dziecięcych i młodzieżowych w kraju i ma wśród uczestników i ich opiekunów bardzo wysokie noty. W tym roku w wydarzeniu wzięło udział aż 27 zespołów z Polski i Czech, od przedszkolaków, aż po młodzież maturalną – w imponującej liczbie ponad 400 osób. Duża rozpiętość wiekowa nie jest tu problemem, bo uczestnicy są podzieleni na 3 kategorie wiekowe. Spektakle odbywające się w Teatrze Animacji oceniało 3-osobowe jury w składzie dr Agnieszka Włoch – wykładowczyni na Uniwersytecie Opolskim, reżyserka teatrów młodzieżowych oraz grup dorosłych, Perla Kučerova – aktorka z Czech i Zbigniew Szumski – założyciel i reżyser Teatru Cinema.  

JEŠTĚDYVADLO to czterodniowy festiwal adresowany do młodzieży. Wzięło w nim udział 19 zespołów, w tym aż 7 z Polski, a spektakle oceniało 5-osobowe jury. Uczestnictwo ponad 200 osób jest dużym sukcesem tego młodego wydarzenia.

Jednym z ważnych celów projektu była próba integracji i wsparcie psychologiczne młodych osób, dla których okres pandemii, a potem wojna w Ukrainie, to z pewnością trudny czas. Świadectwem tych nastrojów były przedstawienia i poruszane w nich tematy: wojna, odrzucenie, samotność, poczucie niedopasowania czy izolacji. Dlatego też jednym z głównych założeń projektu było zaproszenie do współuczestnictwa dzieci i młodzieży z Ukrainy, które obecnie przebywają i Polsce i Czechach. By ten czas i dla nich był wyjątkowy. By był także czasem mądrej zabawy i  beztroski. 

Festiwale nie były jedynymi wydarzeniami projektu. W tym czasie odbyło się po obu stronach granicy ponad 30  warsztatów teatralnych dla grup polsko-czesko-ukraińskich. Instruktorzy zespołów z Polski i Czech wzięli udział w stażach i mogli nawzajem obserwować swoje metody pracy. Zorganizowano dwie konferencji z udziałem arteterapeutów, którzy odpowiadali na wiele pytań. Powstała specjalna publikacja, do której tekst o terapeutycznej roli teatru napisała jedna z najlepszych specjalistek w tej dziedzinie – Koryna Opala-Rybka. Refleksjami na temat swoich metod pracy podzieliła się też instruktorka młodzieżowych  grup teatralnych z Chojnowa – Karolina Rosocka: „Kiedy zaczynamy pracę nad spektaklem nie mam ani gotowego tekstu literackiego ani scenariusza. Nie wiem gdzie idziemy, a tym bardziej gdzie dojdziemy. To metoda pełna niepewności, zwrotów akcji, błądzenia, odrzucania, poszukiwania. Metoda zorientowana na proces. (…) Analizując własną metodę pracy, utwierdzam się w przekonaniu, że zaufanie do samej siebie, bycie autentycznym, podążanie za pasją oraz pozwolenie sobie na niewiedzę, niepewność i popełnianie błędów, a także zaufanie impulsom i przeczuciom, pojawiającym się w trakcie procesu, przy jednoczesnym poszanowaniu indywidualności i różnorodności każdej i każdego uczestnika grupy oraz budowanie z nimi bliskich relacji powodują, że tworzymy razem teatr, w którym każdy w jakiś sposób może się odnaleźć. Obserwując młodych ludzi oraz ich zaangażowanie w pracę nad spektaklami, a także postęp jaki się w nich dokonuję, uświadamiam sobie skuteczność własnej metody, dzięki której udaje mi się razem z młodzieżą stworzyć nie tylko dobre i oryginalne spektakle, ale przestrzeń do rozwoju, budowania więzi oraz swobodnego i nieskrępowanego bycia i wyrażania siebie.”

Stworzenie miejsca i przestrzeni dla wszystkich, którzy chcą/potrzebują – za pośrednictwem teatru – wzmacniać własną kreatywność i odkrywać siebie to cel, który postawili sobie organizatorzy projektu, a ponad 1000 uczestników biorących udział w wydarzeniu to wystarczające potwierdzenie, że udało się go zrealizować.